Grote hulp

Het is zo’n meisje dat direct je hart binnenwandelt als je haar ziet. Bijna dagelijks was ze bij opa en oma. Maar als opa overleden is twijfelen haar ouders of ze niet te jong is om al met verlies opgezadeld te worden. Gelukkig kan ik ze heel snel overtuigen dat kinderen op hun eigen manier rouwen maar dat je hen wél de kans moet geven. Dat juist het weghouden bij haar geliefde opa later een enorme impact op haar leven kan hebben.

Vanaf de eerste dag betrekken we het meisje bij het afscheid van haar opa. Met haar 5 jaar reageert ze door het stellen van vele vragen, maar ook door het gewoon weer verder te gaan spelen als ze er genoeg van heeft, precies volgens het boekje.

Ze is een grote hulp en omdat ik elke dag bij haar opa (en de rest van de familie) kom kijken krijgen we een bijzondere band. Natuurlijk ben ik blij met haar hulp want er is altijd wel “een klusje” voor haar te doen. Helpen opa zijn overhemd rechttrekken, even voelen of opa nog koud genoeg is, kijken of de bloemen nog genoeg water hebben… Geweldig zo’n goede hulp!

Op de vierde dag wil ze echter niet met me mee naar binnen. “Nee hoor, ga jij maar. Ik wacht hier wel”. Als ik weer bij haar kom snap ik het meteen want ze vraagt heel serieus: “En… zei opa nou wel wat tegen jou?” Ik moet even slikken en na een dikke knuffel weet ik dat m’n uitleg nog een keer herhaald moet worden…

Twee keer per maand schrijf ik een blog voor Raakt Media, dé nieuwssite van Anna Paulowna en omstreken. Dit blog is ook op hun site verschenen.