Blog

Ik ben ondersteboven geblazen door alle reacties, kadootjes, kaarten en felicitaties na het winnen van de Startersprijs. Eerlijk gezegd voel ik me er behoorlijk ongemakkelijk en verlegen door. Het gastblog van mijn zus Wendy was misschien wel het mooiste cadeau. Ik zou het graag willen delen, niet als ode aan Brenda zoals zij het genoemd heeft. Maar als ode aan liefde.

Een blog over as bestemmingen. Bracht me wel even aan het twijfelen of lezers daar nou op zitten te wachten. Maar toen ik bij een familie kwam waarbij de dochter zei, “nouja… dan zetten we oma wel op de schoorsteenmantel” toen dacht ik, misschien is het toch handig eens wat mogelijkheden op een rij te zetten.

Je hoort het wel eens vaker. Applaus tijdens een uitvaart. En heel eerlijk? Ik kon het niet altijd plaatsen voor mezelf. Tot ik afgelopen jaar een bijzonder persoon ontmoette…

Gisteren was ik bij een mevrouw op voorgesprek. Mevrouw is in haar laatste levensfase maar ontzettend nuchter en met een gulle lach. “Dat ik doodga, daar kan ik niks aan veranderen maar dan wil ik wel nog goede en leuke dagen hebben die ertoe doen.” Ik heb daar ontzettend bewondering voor en daarom raakte het me dan ook dat ze eraan toevoegde: “Alleen de prettige kerstdagen en gelukkig nieuwjaar kaarten die nu op de mat vallen vallen me zwaar. Dat is zó confronterend.”

Het is zo’n meisje dat direct je hart binnenwandelt als je haar ziet. Bijna dagelijks was ze bij opa en oma. Maar als opa overleden is twijfelen haar ouders of ze niet te jong is om al met verlies opgezadeld te worden. Gelukkig kan ik ze heel snel overtuigen dat kinderen op hun eigen manier rouwen maar dat je hen wél de kans moet geven. Dat juist het weghouden bij haar geliefde opa later een enorme impact op haar leven kan hebben.

Spreken tijdens een uitvaart. Sommige mensen krijgen spontaan vapeurkes bij de gedachte alleen al. Anderen zouden diep in hun hart wel willen, maar durven niet en weer anderen schudden zonder enige moeite een verhaal uit hun mouw. Ik heb al eerder een blog geschreven met tips voor het spreken tijdens een uitvaart (Onderaan dit blog vindt u de link). Deze keer wil ik graag een andere kijk geven op “het traditionele speechen tijdens een uitvaart.”

Uitvaartbegeleidster ben je 24-uur per dag... Tijdens het boodschappen doen sprak ik iemand die mij vroeg: “Wat vond je nou de mooiste uitvaart?” Daar kon ik niet direct antwoord op geven. Terug in de auto moest ik er nog over nadenken. En kwamen de herinneringen als vanzelf…

In de zomer van 2020 wordt de eerste Natuurbegraafplaats van Noord-Holland geopend: Het Geestmerloo in het nieuwe natuurgebied van Geestmerambacht bij Koedijk. Misschien heeft u er al iets over gelezen. Maar wat is nu het verschil met een ‘gewone’ begraafplaats? Waarom kiezen mensen voor een natuurbegraafplaats? Wat weetjes op een rij.

Als ik een lezing of presentatie geef stel ik de deelnemers altijd een vraag: “Wat denkt u, welke vraag wordt het vaakste aan een uitvaartbegeleider gesteld?” Het juiste antwoord wordt altijd gegeven… Iedereen is er ook nieuwsgierig naar: Wat kost een uitvaart?

“Ehh... we willen het liefste dat hij thuisblijft, maar denk jij dat dit kan?” Het is opvallend hoe vaak mensen twijfelen of het wel mogelijk is om hun lief thuis te houden tijdens de week van de uitvaart. Mijn antwoord is dan heel kort. Bij twijfel; doen! Er is namelijk (bijna) altijd een oplossing, en het is enorm waardevol om elk moment nog even bij je lief te kunnen zijn zonder dat je ‘op bezoek’ hoeft te gaan. Daarom in dit blog een ode aan de thuisopbaring...

Vroeger was toch echt niet alles beter zegt de oudere mevrouw tegen mij na een uitvaart. Als ik vraag wat ze daarmee bedoelt gaat ze verder: “Toen mijn man bijna 40 jaar terug overleed waren mijn kinderen nog klein en eigenlijk werden ze overal buiten gehouden. Als ik nu zie hoe jij met de kinderen omgaat en ze betrekt dan vind ik dat echt een groot compliment waard.”

Heerlijk vind ik die Noord Hollandse nuchterheid. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg, met een geintje tussendoor. Ik hou ervan en kom het in mijn werk vaak tegen. Dat doet me denken aan een opmerking die ik ook ontzettend vaak hoor. Tijdens het regelen van de uitvaart, tijdens een voorgesprek of zelfs, zoals gisteren, op een verjaardag: “Nou, doe maar een kartonnen doos hoor! Het is toch maar voor kort en wordt daarna verbrand. Ik vind ’t wel prima!”

Mijn zoon is wederom met de hakken over de sloot over naar het volgende schooljaar. Dochterlief is al druk aan de slag bij haar vakantiebaantje. En mijn zus is haar vakantielijstje aan het afvinken. Aan alles merk je dat de zomervakantie echt in aantocht is. Voor de meesten onder ons gelukkig een tijd om naar uit te kijken. Maar voor sommige mensen geldt dit niet...

Eenmaal in 8 weken heb ik een date met de meiden van ‘onze kookclub’. En vaak komt mijn werk als uitvaartbegeleidster wel ter sprake. Dat levert voor mij soms mooie inzichten op. Zo ook de keer dat ze heel verbaast uitriepen: “Ja maar, als er iemand overleden is, dan ga ik jou toch niet midden in de nacht bellen?”. Ehh… waarom niet? Ik schrijf toch niet voor niks overal dat ik 24-uur per dag bereikbaar ben?

Na het prachtige afscheid van afgelopen week in de buitenaula van het crematorium Schagen werd ik opvallend vaak aangesproken door mensen die helemaal niet wisten dat dit mooie plekje er was. En dat dit óók een mogelijkheid is met elkaar stil te staan bij het leven van een bijzonder iemand. De onbekendheid van de buitenaula is jammer en daar wil ik graag verandering in brengen. Daarom een blog over mogelijkheden wáár je van iemand afscheid kunt nemen.

Tijdens de week van de uitvaart kunt u er zeker van zijn dat ik op een gegeven moment ga vragen of u zelf wilt spreken tijdens de uitvaart. Ik merk dat veel mensen hiervoor terugschrikken. “O nee hoor, dat durf ik niet.” Of; “Nee hoor, daar ben ik veel te emotioneel voor, ik kan vast niet uit mijn woorden komen.”

Rouw en werk... Ook over dit onderwerp kwam een verzoek van iemand om een blog te schrijven. En hoewel ik hier informatie over moest inwinnen, kon ik me direct vinden in het onderwerp. Als we minimaal tot ons 67e zullen blijven werken is de kans dat het je overkomt enorm groot. En kijk op de werkvloer eens om je heen; hetzelfde geldt voor je collega’s. Wat zeg of doe je dan, en hoe zou je zelf willen dat er gereageerd wordt?

Een bericht vanaf de andere kant van de wereld: “Bren, ik was vandaag naar Edmonton naar de winkel en in het magazijn hing een briefje met de vraag: Als ik popcornmais in mijn zakken stop voor ik gecremeerd ga worden zullen ze dan poppen? Moest ik aan jou denken, leuke vraag voor je blog; wat neem je mee in je kist? Wat mag wel en wat is niet toegestaan?” Echt he? Dan kan mijn dag niet meer stuk, wat een goede vraag want er is best wat over te vertellen:

Superleuk! Als iemand zelf met een idee komt voor een blog. Zo kreeg ik de vraag hoe het nu zit met het verschil in kosten tussen cremeren en begraven. Een goede vraag want inderdaad kunnen deze verschillen behoorlijk oplopen. En zou dat in sommige gevallen een overweging kunnen zijn om voor het 1 of voor het ander te kiezen. Ik ga het uitleggen:

Rijd ik mee in een rouwstoet dan valt mij regelmatig op dat medeweggebruikers soms niet weten hoe de verkeersregels rondom een rouwstoet zijn.

Rouwen is puur gevoel. En woorden geven aan gevoel is soms zó moeilijk… Op Social Media kwam ik tekeningen tegen van een Canadese mevrouw. Zij geeft op een heel simpele manier uitleg aan de emotie die rouwen met zich mee brengt. Zó simpel en daarom zó geniaal dat ik de theorie graag met jullie wil delen:

In 1 van mijn eerdere blogs heb ik het woord thanatopraxie al eens genoemd. Terecht kreeg ik toen direct de opmerking: “Dat is een prachtig woord voor bij scrabble, maar wat ís thanatopraxie eigenlijk?” Tijd voor een korte uitleg:

Ik weet het allang, het staat in mijn wensenformulier en de mensen om mij heen zijn ook op de hoogte: Als ik doodga wil ik een bloemstuk van paarse klavers. Gewoon omdat ik er altijd blij van word als ik deze tijdens mijn regelmatige wandeling ‘Rondje Oudesluis’ in de zomerperiode tegenkom. En stiekem heb ik er nu al lol in als ik in gedachten mijn nabestaanden met emmer en schep zie zwoegen om dat voor mij te regelen…

Toen mijn zus en ik het crematorium uitliepen en onze vader daar achterlieten kwam er een tante naar ons toe. “Zeg meiden, mooi stukje hoor, hebben jullie daar nou lang op geoefend?” Vijf dagen eerder hadden we nog een vrolijke, gezonde vader dus Nee!

Met vrienden en mijn lieve zus naar de Vrienden van Amstel. Ik hoor u denken; moet dat nou in een blog van een uitvaartbegeleider? Ja! Juist met vrienden is het heel laagdrempelig en mooi om te bedenken welke muziek op uw uitvaart passend zou zijn.

Ik merk dat veel mensen er tegenop zien om over een voorgesprek na te denken. Daarom wil ik u graag eens meenemen hoe zo’n gesprek zou kunnen gaan. En duidelijk maken dat u bepaalt welke richting het opgaat.

Dit weekend zag ik Ireen Wüst schaatsen om de Europese titel allround. Ireen eindigde eens niet op het podium maar voor mij won zij, als mens. Want ga er maar aan staan. In de dagen voorafgaand aan het kampioenschap nam zij afscheid van haar beste vriendin Paulien van Deutekom.

Meest genoemde reden voor het afsluiten van een uitvaartverzekering is “om het goed geregeld te hebben voor mijn nabestaanden.” Maar als ik dan vraag wát voor verzekering iemand heeft, dan is het antwoord vaak onbekend. Juist als de reden is om het voor de nabestaanden goed te regelen dan is het handig om toch eens te kijken naar de uitvaartverzekering.

Als ouder wil je je kind het liefste beschermen tegen alle nare dingen in het leven. Maar soms ontkom je er niet aan en moet je je kind vertellen dat iemand is overleden. Ik ben ervan overtuigd dat als je dit op gevoel, met je hart doet dat het niet fout kan gaan. En ik wil zeker niet betweterig op de stoel van de ouders gaan zitten, iedereen kent zijn eigen kind tenslotte het best. Maar soms is het gewoon zó fijn om wat tips en achtergrondinformatie te hebben...

Één van de meest gestelde vragen: “Wat kost een uitvaart dan? Aan welk bedrag moet ik denken?”