Zo kan het ook

Gepubliceerd op: 20-02-2020

“Bij het overlijden van een dierbare doet je hart zo’n pijn.” Terwijl het dan ook een periode is om uw hart te laten spreken: Een mooi en passend afscheid maken, de uitvaart te regelen, herinneringen ophalen, een lach en een traan.

Dan is het fijn als u zich op uw gemak voelt. Als er rust gecreëerd wordt, overzicht is, ideeën worden aangedragen, uw wensen worden begrepen en dat zelfs de kleinste details kloppen. Ik werk vanuit mijn hart om samen met u het afscheid van uw dierbare kloppend te maken.

Dit is de tekst waarmee mijn website begint. En soms krijg ik er vragen over. Want een afscheid kloppend maken? Hoe doe je dat? Het lijkt ingewikkeld te klinken, maar als je goed over het leven van de overledene nadenkt en je hart volgt, dan wordt het altijd mooi…

Vader was tijdens leven een bijzonder man, tikkie eigenwijs en ging vooral zijn eigen weg. Na zijn overlijden zei zijn dochter direct al: Afscheid in het crematorium hoeven we niet te doen. Ik vind er niks aan en het past ook totaal niet bij mijn vader. Dus keken we uit naar een plek waar hij graag was. Dit werd de recreatieruimte van het huis waar hij woonde. Niet zo groot, maar groot genoeg voor familie en vrienden die hem de laatste jaren dichtbij stonden.

Geluid hoefde niet versterkt te worden, in deze ruimte was iedereen verstaanbaar. Zwager regelde een muziekbox en laptop met zorgvuldig uitgekozen muziek. Dat daar soms een kleine hapering inzat was niet erg, het hoefde niet perfect. Dat was vader ook niet… De mooie woorden en prachtige herinneringen van de aanwezigen zorgden voor een hele fijne sfeer. Er werd gelachen om verhalen waarin ieder vader herkende, er werd een traan gelaten omdat hij nog niet gemist kan worden.

Er was geen condoleanceboek, maar wikkels papier waar iedereen zijn herinnering aan vader op kon schrijven. De wikkels gingen later om flesjes bier. Niet alleen omdat flesjes bier onherroepelijk bij vader hoorden, maar ook om zijn dochter nog tijden lang te kunnen laten proosten met letterlijk een herinnering aan haar vader.

Tot slot werd vader naar de rouwauto gebracht om naar het crematorium te brengen. Ook hier een duidelijke wens: Niet voorlopen of langzaam rijden, daar was hij allergisch voor. Liever met gierende banden wegrijden. Ik kon nog net uit het raam zwaaien…

Anders dan anders, een tikkie eigenwijs… Het was perfect

 

Twee keer per maand schrijf ik een blog voor Raakt Media, dé nieuwssite van Anna Paulowna en omstreken. Dit blog is ook op hun site verschenen.

Heeft u een vraag of opmerking over mijn blog? Laat het mij weten! Via het contactformulier kunt u uw gegevens achterlaten, dan neem ik zo snel mogelijk contact met u op.