niets hoort of moet

Afgelopen week plaatste ik dit berichtje op mijn Facebook-pagina: “Families keuzes laten maken op basis van wat bij hen of de overledene past. En niet omdat iets 'moet' of 'hoort'. Stapje voor stapje overleggen, rustig en liefdevol. En achteraf horen: het was zó mooi! Ondanks dat we hem/haar missen hadden we het het niet beter kunnen wensen. Dát is mijn drijfveer! Afscheid met een hart!” Het leverde ontzettend veel reacties op.

Leuk vind ik dat, maar nog leuker vind ik het dat het heel langzaam steeds meer tot mensen doordringt dat het ook anders kan. Dat het anders mág maar zeker niet moet want als het juist troost en houvast biedt om afscheid te nemen op de manier die in ogen van de familie ‘gebruikelijk’ is, dan is het ook goed. Laat daar zeker geen misverstand over bestaan.

Het vormgeven van een afscheid op een passende wijze kan op veel manieren. Als ik terugdenk aan de afgelopen periode dan valt op dat nabestaanden steeds vaker ervoor kiezen om op de dag van de uitvaart met elkaar te gaan lunchen. Zo kunnen herinneringen gedeeld worden op een mooie, door henzelf gekozen locatie. Soms in combinatie met een dienst, soms ook juist niet. Dan is het informeel met elkaar praten over de overledene voldoende. In plaats van een lunch wordt er ook gekozen voor een borrel. Ook hier met de keuze om deze vooraf te laten gaan door een dienst of juist niet.

Een afscheid in kleine kring (door de Corona-maatregelen gedwongen, maar voor deze periode ook al door steeds meer mensen bewust gekozen) komt ook steeds vaker voor. Op informele wijze door niets voor te bereiden maar met elkaar herinneringen op te halen. Maar ook met een dienst. Ik zou nooit vergeten dat ik tijdens een dienst een brief van een oud werkgeefster voordroeg. En dat de zoon heel spontaan reageerde met “Oh, dat weet ik ook nog zó goed, dan kwam mijn moeder thuis en vertelde zij… etc. Geweldig! Tijdens een uitvaart met een volle aula had hij zich vast niet zo op zijn gemak gevoeld om spontaan te reageren.

Maar juist ook met kleine aandachtspunten kan een uitvaart nét dat beetje meer krijgen. Met gierende banden wegrijden door de rouwauto. Was zó niet hoe het hoort, maar zó wel wat bij meneer paste. Of het oude blikje met chocolaatjes op de hoek van de kist. Alle aanwezigen herkenden het direct, het hoorde echt bij meneer.

De plek van opbaring, de kaart met het zelfgeschilderde schilderij erop, een mooie foto of de zwaluwen waar iemand zo dol op was. Over verschillende mogelijkheden met betrekking tot (afwijkend) vervoer heb ik al eens eerder een blog geschreven.
Alle onderdelen bij elkaar maken een afscheid om nooit te vergeten. Met elkaar krijgen we dat voor elkaar. En dat is precies wat de overledene eer aandoet. Hij of zij wordt ook nooit vergeten…

Wilt u ook eens overleggen over mogelijkheden die er zijn? Alvast uw wensen op papier laten zetten voor ooit, neem dan contact met mij op via mail; info@brendatijmesuitvaart.nl of via telefoonnummer 06-44008867.

Twee keer per maand schrijf ik een blog voor Raakt Media, dé nieuwssite van Anna Paulowna en omstreken. Dit blog is ook op hun site verschenen.