Interview Raakt Media

Gepubliceerd op: 01-05-2020

Brenda, uitvaartbegeleidster met hart voor haar vak Normaal gesproken bent u gewend deze week de blog van onze blogster Brenda Tijmes te lezen en houdt ze u altijd op de hoogte van de laatste nieuwtjes en feiten op het gebied van de uitvaartzorg. Deze week doen wij het anders, uiteraard in overleg met Brenda, want wíj hebben háár nu geïnterviewd.

 

Mede omdat het een vraag van meerdere van onze lezers is en omdat wij zelf ook nieuwsgierig zijn hoe het Brenda vergaat in deze, voor in haar branche, pittig tijd.

Voor dat we het interview met u gaan delen, willen wij een 'achter de schermen feitje' met u delen. Iets tussen Brenda en ons, want wij vragen natuurlijk altijd aan elkaar hoe het persoonlijk gaat, maar ook zakelijk. Als Brenda dan zegt "goed", is dat natuurlijk een beetje dubbel, want we weten allemaal dat de dood een onderwerp is waar vaak veel verdriet bij komt kijken. Je hoopt toch dat zo weinig mogelijk mensen hier mee te maken krijgen. Het hoort echter bij het leven en het is Brenda haar core business. Dus u begrijpt dat wij het in het begin moeilijk vonden om deze vraag aan haar te stellen, maar inmiddels is het voor ons helemaal gewend.

Dus ook dit gesprek begonnen wij met de vraag: 'Brenda hoe gaat het nu met jou?' Dan krijg je altijd eerst de lieve geruststellende glimlach, waarna ze begint met 'waar zal ik beginnen.....'
'Het gaat goed met mij, bedrijvig een hoop uitzoeken, want wat is er een hoop veranderd en wat moeten we met een hoop dingen rekening houden wat voorheen vanzelfsprekend was.'
Brenda vertelt: 'Zoals ik al in een eerder blog omschreven had, hebben alle gestelde regels natuurlijk ook invloed binnen de uitvaartzorg. Zoals u weet de 1.5 meter en de maximaal 30 personen die aanwezig mogen zijn bij een uitvaart.' Maar er zijn ook "kleinere wijzigingen" die Brenda graag wil benoemen.

'Denkt u bijvoorbeeld eens aan de laatste verzorging. Dit was in de 'gewone' tijd, om samen met familie te doen, heel waardevol. Nu is het onmogelijk om hierbij op afstand van elkaar te blijven. En in geval van coronabesmetting hijsen wij ons in een ‘maanmannetjespak’. Dat voelt zó onwerkelijk!' Wat Brenda ook heel lastig vindt, is om bij een huilende nabestaande niet even een troostend gebaar te kunnen maken. Dat de weduwe heel alleen, heel verdrietig is. 'Je voet wil dan automatisch al een stapje naar haar toe zetten, terwijl mijn hoofd dan moet denken aan de afstand.' zegt Brenda. Ze vindt dat ingewikkeld, maar tegelijkertijd verandert er aan de aandacht en zorg voor de familie helemaal niets.

Bij de vraag 'wat is hetzelfde gebleven?', staat bij Brenda op nummer één dat er nog steeds met liefde, aandacht en zorg op een mooie manier, afscheid genomen kan worden. Een thuisopbaring? Geen probleem. De dienst op een plek waar de familie graag wil? Meestal geen probleem. Een condoleance? Kan en mag ook nog ‘gewoon’. Al moeten we ook hier letten op 1,5 meter en maximaal 30 personen. Maar ook dit is goed op te lossen door de genodigden in groepjes te verdelen, op bepaalde tijden uit te nodigen en wellicht naar de tuin uit te wijken, vertelt Brenda.
Een hand of een knuffel gaat natuurlijk niet meer, maar door de kleine groepjes is er wel ruimte en tijd om iedereen even te spreken. Brenda krijgt ook van families terug dat deze werkwijze misschien nog wel waardevoller is dan een ellenlange rij waarbij je een hand geeft en je aandacht naar de volgende persoon verplaatst.

Misschien is dat ook wel iets wat er onbewust veranderd is deze periode. Het lijkt alsof mensen meer aandacht hebben voor elkaar, of zich er in ieder geval meer bewust van zijn. Talloze bloemen worden bezorgd, ballonnen, kaarten vol herinneringen, ingesproken berichten of filmpjes, tante met haar spandoek bij het condoleren, iedereen op hetzelfde moment een kaarsje laten branden of gelijktijdig naar hetzelfde muzieknummer luisteren en de erehagen langs de kant van de weg. Het is alsof mensen meer moeite doen om hun steun aan de nabestaanden te laten zien. Of is het afwijkend van wat we ‘gewoon’ zijn en valt het daarom meer op? De reden maakt eigenlijk niet uit, het is een warme deken voor mensen in rouw. Als we hier dan iets van mogen vasthouden na deze coronatijd, dan heeft deze tijd toch ook nog een kleine mooie kant.

We wensen natuurlijk allemaal dat afscheid nemen een ver van ons bed show blijft en dat we hier nog lang niet mee te maken krijgen, maar toch hoort afscheid nemen ook bij het leven. Bent u net als wij bewuster na gaan denken over afscheid nemen? Voelt u zich dan, net als wij deden, vrij om contact met Brenda op te nemen. Wij kunnen u garanderen dat Brenda echt de tijd voor u neemt en al uw vragen met liefde beantwoordt.

 

 

 

Heeft u een vraag of opmerking over mijn blog? Laat het mij weten! Via het contactformulier kunt u uw gegevens achterlaten, dan neem ik zo snel mogelijk contact met u op.