Lichtpuntjes in Corona tijd

Als een geliefde overlijdt is dat verdrietig, in deze Corona-tijd met alle regels en richtlijnen is het bijna nog verdrietiger. Families worden onder andere geconfronteerd met de belangrijke 1,5 meter afstand of het maximaal aantal personen bij het afscheid van 30. In mijn blog van 2 weken geleden heb ik het gehad over de uitdaging om nu juist te kijken naar mogelijkheden die nog wél kunnen. Die zijn er namelijk echt.

In dit blog wil ik u graag meenemen over de kleine lichtpuntjes die mij raakten in deze hectische periode.

Erehaag
Zo was er de indrukwekkende erehaag. Omdat er geen condoleance was en de dienst in familiekring, besloten buren en vrienden hun vriend met een enorme haag vanaf het huis te eren. Keurig op afstand van elkaar vertrok vriend onder luid applaus naar zijn laatste rustplek. Indrukwekkend.

Spandoek
Ook namen we kortgeleden afscheid van een meneer. Een graag geziene, levenslustige, sociale man. Om een beperkte groep mensen toch de gelegenheid te geven om afscheid van hem te nemen was meneer in de tuin. De familie stond achter het raam en er werd op toegezien dat er tussen bezoekers 1,5 meter afstand was. Totdat ‘tante’ langskwam. De auto stopte voor het huis op de weg. Er werd gezwaaid naar de familie en opeens ging het raampje van de auto open. Er kwam een spandoek tevoorschijn waarop stond: “Dag <naam> “.
Zó simpel, zó goed over nagedacht. Van grote afstand keek ik ernaar en het raakte me enorm. Dan heb je begrepen hoe lastig afscheid nemen in Corona-tijd is! Dan heb je er goed over nagedacht hoe het ook kan! Dan heb je er thuis moeite voor gedaan! Ontzettend waardevol en troostend, misschien wel 1000x meer dan een handdruk op een ‘gewone’ condoleance was geweest. Ik moest 3x slikken…

Kaarten, Bloemen, Ballon
Wat ik ook mooi vond was een familie die werkelijk bedolven werd onder kaarten met uitgebreide herinneringen hierop geschreven. Geweldig om te bewaren en keer op keer door te lezen. Ook werden er bloemen bezorgd en zelfs een ballon! Met de (grote) familie had zoon een afspraak gemaakt: Er werd een schema opgesteld dat iedereen om beurten een kaart naar zijn moeder zou sturen, zodat zij komende weken elke dag naar de postbode kan uitkijken! Ook zó simpel, maar hartverwarmend.

Voorlopen
Tot slot wil ik nog de dochters noemen met wie ik afgesproken had dat zij voor en naast de rouwauto met hun vader gingen lopen. Naar het appartement waar hun vader en moeder jarenlang zo fijn gewoond hadden. Met buren langs de kant van de weg en veel buren op het balkon stonden de dochters met hun vader indrukwekkend een poosje stil voor de woning. Kippenvel!

De lichtpuntjes in deze verdrietige tijd zijn enorm troostend. Zoals een mevrouw tegen me zei: “Bren, ik vond het vooraf ontzettend jammer dat bij het afscheid maar 30 mensen mochten zijn. Maar het was zó enorm mooi, ik heb de belangstellenden helemaal niet gemist!” Of iemand anders: “Het was een afscheid in kleine kring, maar het was groots!” Prachtige complimenten, waar ik erg trots op ben. Maar eerlijk? Liever heb ik deze periode niets te doen; blijf gezond, houd afstand en pas goed elkaar!