Nét dat stapje meer zorgt voor een afscheid met een hart

Afgelopen week was ik bij een lieve familie op nagesprek. De vele complimenten maakten me meer dan verlegen en mevrouw beloofde me iedereen in haar kennissenkring te vertellen over mij. Waarbij ze direct aarzelend zei: “Ik weet alleen niet of ik dat durf. Over uitvaart praten is soms toch nog wel lastig. Maar waarom schrijf je er zelf niet een blog over? Je schrijft harstikke leuke stukkies.” Nou, dat is een mooi compliment. Maar dat ga ik niet doen hoor! “Jawel, ik zeg wel ff wat erin moet komen.”

…….......
Er volgde eerst een lofzang, dat ga ik echt niet herhalen. Maar toen ze begon te vertellen dat ze juist de aandacht, de tijd en de rust zo fijn vond, dacht ik dáár kan ik inderdaad wel iets meer over schrijven. Want dat zijn nu net redenen waarom ik zelfstandig uitvaartbegeleidster geworden ben.

Dat begint direct na overlijden al. De laatste verzorging doe ik zelf, bij voorkeur met de familie, en anders neem ik iemand mee. Altijd vindt de verzorging in rust plaats. Elkaar leren kennen en een band opbouwen met de familie en de overledene, dan is er al een fijne basis.
Alles wat daarna geregeld moet worden gaat in het tempo van de nabestaanden. Want een kist hoeft niet persé direct geregeld worden. Voor de kaart nemen we uitgebreid de tijd, zodat er precies datgene in en op komt te staan wat zo typisch van de overledene was. Hetzelfde geldt voor een mogelijke condoleance, vervoer (er is zoveel keus!) en de afscheidsdienst. Is er een locatie die men nog niet zo goed kent, dan gaan we samen vooraf even kijken. Degenen die willen spreken begeleid ik. En elk detail in de week van de uitvaart nemen we stap voor stap door. Juist omdat ik iedereen alle keuzes en mogelijkheden mee wil geven. Voor een afscheid met een hart zorgen we samen.

Over kinderen wil ik graag apart nog iets zeggen. Als er kinderen bij een afscheid betrokken zijn wil ik hier graag extra aandacht aan geven. Hen betrekken bij elk stapje in de week van de uitvaart kan enorm helpend zijn. Al bij de laatste verzorging kunnen zij aanwezig zijn. Maar ik heb de afspraak met een bloemiste dat zij bijvoorbeeld hun eigen rouwwerk kunnen maken met haar. Ik heb boekjes die (voor)gelezen kunnen worden. En heel waardevol: Met de kinderen, pubers of jongvolwassenen houd ik een kinderoverleg, waarbij we alles doornemen en alle vragen aan bod kunnen komen. Geweldig als ouders later een vraag hebben en het kind daar zonder twijfel antwoord op geeft met een toon van “Ja duhhh….”

Heel bewust kom ik niet strak in (mantel)pak bij u thuis. Nee hoor, gewoon no-nonsens. Als ik aan kom rijden wil ik niet dat de familie rechtop gaat zitten omdat de uitvaartbegeleidster eraan komt. Veel liever heb ik dat de thee aangaat en dat de familie denkt; Ha fijn, daar komt Brenda!
Een band met elkaar opbouwen van warmte en vertrouwen in zo’n verdrietige periode. Samen voor een passend afscheid van de overledene zorgen. Dát is waarom ik mijn werk met zoveel liefde doe.

Brenda Tijmes
Afscheid met een hart

PS
Voordat ik dit blog instuurde naar Ramona van Raakt Media heb ik mevrouw “mijn stukkie” laten lezen. Het werd goedgekeurd al vond ze me veeeeelste bescheiden. “Je mag er best inzetten dat je ……..” Sorry lieve mevrouw, dat gaat me echt te ver. Dat bescheiden past me nu eenmaal beter.

PS2
Als u net als deze lieve mevrouw het lastig vindt om over uitvaart te praten. Wilt u dan ‘dit stukkie’ delen zodat mensen wel weten dat ik er ben en zij ook een afscheid met een hart in hun omgeving kunnen ervaren? (… ooit…)

PS3
Twee keer per maand schrijf ik een blog voor Raakt Media, dé nieuwssite van Anna Paulowna en omstreken. Dit blog is ook op hun site verschenen.